21 lutego w godz. 19:00-21:00 Laboratorium Techno-Humanistyki organizuje dyskusję poświęconą dziełu prof. Zygmunta Baumana, w której wezmą udział prof. dr hab. Aleksandra Jasińska-Kania (IS UW), dr hab. Małgorzata Jacyno (IS UW), dr Dariusz Brzeziński (IFiS PAN) oraz przedstawiciele Laboratorium: prof. dr hab. Szymon Wróbel, dr Ewa Majewska, dr Sebastian Szymański oraz Krzysztof Pacewicz. Dyskusję poprowadzi dr Krzysztof Skonieczny.
Spotkanie odbędzie się w sali konferencyjnej Kolegium „Artes Liberales” UW, ul. Dobra 72, Warszawa.
Z zaproszenia:
Zygmunt Bauman był niestrudzonym diagnostą współczesnej kondycji ludzkiej. Jedną z diagnoz na stałe związanych z jego nazwiskiem pozostaje ta, która określa nasz czas mianem “płynnej nowoczesności”, jednocześnie zaświadczając o ciągłości modernistycznego projektu i głębokim przekształceniu, które w nim zaszło. Według Baumana, nowoczesność nie tyle zatraciła swoją istotę, polegającą na ciągłej zmianie i wymyślaniu się na nowo, co weszła na kolejny poziom, na którym zmiana i “płynność” nie służą już wypracowaniu nowego, lepszego, bardziej “oświeconego” świata, a stanowią cel sam w sobie. Dodatkowego znaczenia nabiera słynna maksyma z Manifestu komunistycznego: rzeczywiście wszystko, co stałe — od podmiotów i wspólnot, przez stosunki i warunki pracy, po czas i przestrzeń — rozpływa się w powietrzu. Nowy stan skupienia rzeczywistości wymaga nowego rodzaju namysłu; stąd prócz diagnostyki Bauman oferuje również projekt nowego sposobu rozumienia socjologii, która nie będzie walczyć z “powszechną przygodnością i niepewnością ludzkiej kondycji”, ale rozpozna je i “staw[i] czoła ich konsekwencjom” (Z. Bauman, Płynna nowoczesność, s. 328-329). Podczas naszego spotkania chcielibyśmy zatem z jednej strony przyjrzeć się aktualności diagnoz Baumana w odniesieniu do obecnej sytuacji światowej, wyznaczanej przez napięcie pomiędzy coraz bardziej “płynnymi” działaniami świata informacji i kapitału a pojawiającymi się coraz licznie autorytarnymi aspiracjami polityków i rządów; z drugiej strony zaś zadać pytanie o istotność postulowanej — i uprawianej — przez Baumana socjologii, a zatem o możliwość i konieczność praktykowania teorii w płynnym świecie.